Typowe kontuzje narciarskie

Jazda na nartach to jeden z najprzyjemniejszych sportów zimowych. Szusowanie na stoku stanowi nie tylko okazję do świetnej zabawy, lecz jest także fantastycznym treningiem aerobowym dla całego ciała. Jazda na dwóch deskach pozwala wzmocnić wszystkie grupy mięśni, szczególnie dolne partie ciała – uda i pośladki. Aktywność fizyczna na świeżym powietrzu gwarantuje dotlenienie i poprawia kondycję płuc. Dzięki wysiłkowi na nartach możemy ponadto wzmocnić serce, spalić zbędne kalorie i wyregulować poziom cholesterolu. Jazda na dwóch deskach nie jest jednak sportem idealnym. Zbytnia brawura i nieostrożność na stoku może skończyć się urazem ortopedycznym. Na ryzyko kontuzji najbardziej narażone są osoby początkujące, które zbytnio przeceniają swoje możliwości i nie dostosowują prędkości i stylu jazdy do własnych umiejętności. Jakie są najczęstsze kontuzje ortopedyczne narciarzy?

Kontuzje narciarskie: uszkodzenia więzadeł stawu kolanowego

Mówi się, że kolana są piętą Achillesową narciarzy. Statystyki pokazują, że przeszło 40% wszystkich kontuzji narciarskich to uszkodzenia stawów kolanowych. Ponieważ stopa i staw skokowy są chronione przez sztywne buty, miejscem obciążonym największymi siłami rotacyjnymi są właśnie kolana. Na urazy ortopedyczne najbardziej narażone są więzadła. W stawie kolanowym jest ich aż jedenaście, z czego najczęściej dochodzi do uszkodzeń więzadła pobocznego piszczelowego i więzadła krzyżowego przedniego. Szczególnie niebezpieczne są urazy tego ostatniego, stanowiącego główny stabilizator kolana. Do takich wypadków najczęściej dochodzi podczas upadku: nogi krzyżują się w kształcie litery X, a narty się nie wypinają, co prowadzi do nienaturalnego wykręcenia kolan. Jeśli dojdzie do zerwania więzadła, konieczna jest rekonstrukcja chirurgiczna. Kontuzje kolan wynikają przede wszystkim z braku odpowiedniego przygotowania fizycznego. Aby im przeciwdziałać, należy pamiętać o solidnej rozgrzewce i rozciąganiu przed szusowaniem oraz stretchingu mięśni po skończeniu jazdy. Ważne jest także wzmocnienie kondycji jeszcze przed wyjazdem na urlop. Regularne ćwiczenia (basen, siłownia, rower, rolki, bieganie itp.) należy zacząć minimum dwa miesiące wcześniej.

Kontuzje narciarskie: naciągnięcia ścięgien i mięśni

Kolejną grupę kontuzji stanowią naciągnięcia mięśni i ścięgien. W tym przypadku uszkodzona tkanka najczęściej regeneruje się sama, a rekonwalescencja odbywa się stosunkowo szybko. Objawami naciągnięcia tkanek są zazwyczaj ból, krwiaki, opuchlizna i ograniczenie ruchomości. Aby zapobiegać zakwasom, po skończonej aktywności należy się porozciągać. W przypadku poważniejszych kontuzji trzeba skonsultować się z lekarzem ortopedą. Wybierając się na urlop, warto zabrać z sobą apteczkę. Skompletujmy wszystkie preparaty, które przydały nam się podczas poprzednich wyjazdów na stok. Przydadzą się środki przeciwbólowe, lód w sprayu, okłady żelowe typu zimno-ciepło, środki opatrunkowe, maść rozgrzewająca, maść przeciwzapalna, krople do oczu, nawilżająca pomada do ust, plastry na otarcia i podstawowe leki na przeziębienie.

Kontuzje narciarskie: złamania

Najpoważniejszą grupę urazów stanowią złamania. W tym przypadku konieczna jest natychmiastowa pomoc medyczna, której na miejscu zwykle udzielają ratownicy. Po usztywnieniu uszkodzonej kończyny należy bezzwłocznie udać się do szpitala lub na ostry dyżur lekarski. Takie urazy wymagają profesjonalnej diagnostyki ortopedycznej (przede wszystkim badań obrazowych: RTG, USG, TK, RM) oraz leczenia zachowawczego (gips) lub operacyjnego.