Rezonans magnetyczny - co należy wiedzieć przed przystąpieniem do badania?

Wiele dziedzin współczesnej medycyny nie mogłoby funkcjonować bez dostępu do technik diagnostyki obrazowej, pozwalających zbadać ludzkie ciało dzięki wykorzystaniu promieniowania rentgenowskiego, pola magnetycznego i fal ultradźwiękowych. Za wykonywanie badań obrazowych odpowiedzialny jest lekarz radiolog. Radiologia, nazywana także techniką obrazowania narządów, stosowana jest w ortopedii i chirurgii urazowej. Jedną z podstawowych technik jest w tym przypadku rezonans magnetyczny. O czym powinien wiedzieć pacjent mający przystąpić do rezonansu?

Czym jest rezonans magnetyczny?

Rezonans magnetyczny (RM, RMI) ma ogromne znaczenie w procesie diagnostycznym. Umożliwia on nieinwazyjne, bezbolesne i dokładne zbadanie wszystkich narządów wewnętrznych. Dostęp do nowoczesnej aparatury medycznej pozwala uzyskać precyzyjny obraz danej części ciała we wszystkich płaszczyznach. Dzięki badaniu rezonansem lekarz może szybciej ustalić rozpoznanie i zalecić odpowiednie metody leczenia. Niewątpliwą zaletą RM jest fakt, że w trakcie badania nie używa się promieniowania rentgenowskiego (jak dzieje się w przypadku RTG czy tomografii komputerowej).

Przebieg rezonansu magnetycznego

Na początek osoba wykonująca RMI prosi pacjenta o położenie się na stole do badania. Następnie platforma powoli wsuwa się do wnętrza aparatu skanującego. Pacjent poddawany jest działaniu silnego pola magnetycznego. Badanie jest całkowicie bezbolesne i trwa zazwyczaj do 30 minut.

Kiedy zaleca się przeprowadzenie rezonansu magnetycznego?

Rezonans magnetyczny ma szerokie zastosowanie w ortopedii. To najbardziej uniwersalne badanie dodatkowe, zlecane zazwyczaj po wstępnej diagnostyce RTG i USG. Obraz uzyskany podczas RM znacznie ułatwia pracę również lekarzom traumatologom, czyli specjalistom chirurgii urazowej. Za pomocą rezonansu magnetycznego można uwyraźnić struktury niewidoczne na konwencjonalnym zdjęciu RTG czy w tomografii komputerowej. Wynik rezonansu ukazuje nawet najmniejsze struktury, np. nerwy, ścięgna i więzadła. Rezonans głowy jest wskazany m.in. w diagnostyce bóli o nieznanym pochodzeniu oraz po urazach (np. na skutek upadku lub wypadku samochodowego). Rezonans kolana, a właściwie rezonans stawu kolanowego, przeprowadza się w podejrzeniach uszkodzeń elementów budowy stawu. Lekarz może zalecić wykonanie RMI również w diagnostyce zwyrodnienia stawów, urazów tkanek miękkich narządu ruchu, zapalenia więzadeł i ścięgien oraz degeneracji mięśni.

Rezonans magnetyczny: przeciwwskazania

Nie wszyscy pacjenci mogą być poddani badaniu rezonansem. RM nie wykonuje się u kobiet w ciąży oraz u osób z metalowymi endoprotezami i szwami. Ostateczną decyzję w tym przypadku podejmuje lekarz prowadzący lub specjalista wykonujący badanie. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest natomiast posiadanie przez pacjenta jakichkolwiek metalowych ciał obcych w ciele (np. rozrusznika serca, pompy insulinowej, wszczepionego aparatu słuchowego czy neurostymulatorów).

Przed wykonaniem rezonansu: pozostałe informacje dla pacjenta

Badanie rezonansem nie wymaga zdejmowania ubrania – wyjątkiem są jednak sytuacje, gdy na odzieży na stałe umieszczone są elementy metalowe (np. guziki). Trzeba natomiast zdjąć biżuterię. W dniu badania nie powinno się używać kosmetyków do makijażu, ponieważ mogą zawierać śladowe ilości drobinek metalowych. Nie ma konieczności bycia na czczo (chyba że lekarz zaleci inaczej, np. w przypadku małych dzieci lub osób cierpiących na klaustrofobię, u których jest możliwość podania środków uspokajających).